verslag 4/1 en 5/1

Gooood mooooorning Aouinet-Torkoz en “lost”

Wegens “verslaggever een nacht vermist” weer een dubbel verslag.

Nadat we de garanties hadden van de burgemeester van bovenvernoemd stadje en nog als beste vrienden op de foto gingen, vertrokken we richting Tan Tan. Uw verslaggever stond voor een dagje zijn tweewielige schat af aan de Steve zodat die ook zijn hartje nog eens kon ophalen. Verkeerde timing zou later blijken. Verslag dat volgt is dan ook vanuit jeep 2 geschreven die samen met de Josmobiel een piste zouden volgen die “iets gemakkelijker” moest zijn... Van een inschattingsfout gesproken. Direct na t dorp pakten we eerst de verkeerde piste. Daarom even terug en de juiste op. De eerste kilometers gingen nog redelijk vlot met af en toe een zandvlakte. Dan begonnen er meer en meer groffe kasseistroken. Den Dimi reed een eerste keer lek. In andere wielen steken zijn we intussen getraind dus snel lag er een andere op en wijle weer weg. De kasseistroken gingen over in ruwe rotsige bergpassen met uitgespoelde stroken. We passerden langs een cactussenplantage waar eekhoorns, hagedissen en ratten leefden maar blijkbaar geen mensen. Een cactus zal een seizoensvrucht geven zekers. Even weer de verkeerde kant op en net toen we de juiste piste terugvonden stond uw verslaggever naast de voorste band en hoorde hij de lucht eruit sissen. Ik kan u zeggen: daar zakt uw broek vanaf. Wat nu?
De beste beslissing leek de josmobiel met de 2 kapotte banden verder naar Tan Tan (nog een 50km) te laten rijden. Dimi stapte mee over en vader Sus en Ken bleven bij de jeep achter. Guy had de GPS coordinaten genoteerd zodat de achterblijvers terug konden worden opgespoord. Voor de achterblijvers werd het een laaaaaange nacht. Eerst de Che uitgelezen maar aangezien daar ni veel artikels instaan... Frans was intussen in de kofferruimte tussen de tassen gaan liggen en snurkte tussen 21u en 2 u dat t een lust was. Ken probeerde wakker te blijven in de hoop een reddingslichtje te zien en t Bengaals vuur te ontsteken indien nodig. Om 2u dan maar de Sus wakker gemaakt, de koffer leeggemaakt en met 2 plat. Aan t gesnurk te horen heeft er zeker ene goe geslapen....
Tegen 7-8 terug op. Even wat oud brood gegeten en dan herinnerde ik me dat ik in Zagora van een oud mevrouwke de laatste van Jef Geeraerts (Cro-Magnon) had gekregen. Het duurde welgeteld tot pagina 111 vooraleer het reddingsteam rond de middag er was. Kris, Guy S en de Steve (nb op mijne moto) samen met Bert en Geert hadden de wielen bij. We waren blij dat we ze zagen, geloof me. Waren net aan t denken van te voet op pad te gaan. Hapke gegeten (Frans brood me zwanworstjes en amora mosterd, feest!) En heel rustig op weg. Tegen 2u stonden we in Tan Tan waar de anderen op ons wachtten. De Josmobiel was de avond voordien ook pas laat gearriveerd, te laat om de banden te maken en terug te komen. Herman had een stuk met de pillamp door de bergpassen gelopen als gids voor de Jos en om aan de douche in t hotel te geraken. Dimi en Guy (PS) vertelden dat het achter in de Josmobiel ook ni altijd simpel was. De motaars die wel op tijd in Tan Tan waren konden in t begimn nog lachen met onze “vertraging” maar dat sloeg na een paar uur ook om in ongerustheid.

Eens bijeen in Tan Tan besloten we nog over de baan een stuk te doen naar Agadir. Dat gaf me de tijd nog eens een verslagske te schrijven en .... mijnen boek verder te lezen!